Op het randje

Op het randje

Mikael Engström

2008

Van Goor






Om de een of andere reden heeft het een hele tijd geduurd eer ik dit derde boek van Mikael Engström kon lezen. Ik las en hoorde van veel mensen dat het een schitterend boek was en ik kan wat ik las en hoorde alleen maar bevestigen!

Mik woont samen met zijn broer Toby en zijn vader die ernstig verslaafd is aan alcohol in een voorstad van Stockholm. Hij en zijn oudere broer moeten voor zichzelf zorgen en eigenlijk ook voor hun vader, die ze dikwijls van het café moeten ophalen als hij straalbezopen is. Miks leven verandert helemaal wanneer Jeugdzorg zich met hun gezin bemoeit en hij voorlopig bij zijn tante in het koude noorden van Zweden moet blijven. Het speciale leven in het kleine dorpje en de mensen daar bevallen hem. Hij maakt er vrienden en vindt bij zijn tante een geborgenheid die hij nooit gekend heeft. Mik leeft op, tot hij door Jeugdzorg opnieuw verplaatst wordt, deze keer naar een pleeggezin dat hem eigenlijk gebruikt als slaaf. Mik slaagt er gelukkig in om weg te lopen naar zijn tante, met de mensen van Jeugdzorg, door hem Goudtand en Papegaai gedoopt, op zijn hielen. De mensen van Jeugzorg vinden zijn tante niet geschikt als voogd en willen Mik terug weghalen. Maar dat is buiten Mik en zijn vrienden gerekend.

Wat ik het beste vind aan dit boek is het personage Mik. Ondanks alles wat hij meemaakt, verliest hij nooit zijn zin in het leven. Hij vecht met de middelen die hij heeft, hij vindt zijn eigen, vindingrijke oplossingen voor onbegrijpelijke situaties die door volwassenen gecreeërd zijn. Mik is niet bang om tot op het randje te gaan als dat is wat hij moet doen om te overleven. Zijn moed is inspirerend.
En natuurlijk zijn zijn vrienden in het koude dorpje - Pi, Oscar en Filip- er om met hem (letterlijk) kattenkwaad uit te halen en om, samen met zijn eigenzinnige tante en de koppige tweelingbroers Bertil en Bengt, hem te steunen als het nodig is.

Ik kreeg ook zo'n zin om naar het noorden van het Zweden op vakantie te gaan. De sfeer in het dorpje van Pi en Mik is zo mooi neergezet; het lijkt me heel magisch om daar in de winter een een paar weken te zijn.
Maar nu eerst nog een warme zomer, graag!:-)