Dit boek is al een tijdje verschenen, maar ik heb het nu pas ontdekt.
Ik was enorm onder de indruk van de stijl; Marjolijn Hof gaat naar mijn gevoel erg zorgvuldig om met woorden. Tussen de woorden en de zinnen lijkt een soort stilte te ontstaan die even veel spreekt als de woorden die er staan. Heel erg knap vind ik.
Bovendien verwoordt ze in dit boek op een heel gevoelige, realistische manier (denk ik, want ik weet niet hoe het voelt) hoe het voelt om geadopteerd te zijn. De hele stroom van gedachten en emoties die door Fejzo heen gaat leest heel echt. Wat ik ook erg goed vind, is dat dit boek over meer gaat dan adoptie alleen. Ik vind het meer een boek over opgroeien, voor het eerst op je eentje moeilijke keuzes moeten maken, verliefd zijn, ... De personages worden met diepgang en respect neergezet.
Dit boek en de schrijfster lieten een diepe indruk na...
Een mooi citaat:
"Ze stak haar hand omhoog en zwaaide. Ik zwaaide niet terug. ik liep verder alsof het me niet zoveel kon schelen, maar ik voelde me kriebelig. Mijn lijf zat vol kleine zwaaiende handjes."
Moeder nummer nul
Marjolijn Hof
Querido
2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten