vrijdag 22 januari 2010

What I saw and how I lied

What I saw and how I lied

Judy Blundell

2009

Scholastic



Ik had het geluk om dit boek te moeten recenseren voor Biblion.
Een pareltje vind ik, heeft de National Book Award gewonnen en de Nederlandse vertaling zal in februari bij uitgeverij Moon verschijnen onder de titel: "Ik lieg maar één keer"!(vind ik persoonlijk niet meteen een schitterende vertaling van de Engelse titel...)

Het boek is het coming of age verhaal van Evie, een naiëf meisje van 15 dat in de zomer van 1947 haar onschuld verliest. Joe, Evies stiefvader neemt Evie en haar aantrekkelijke moeder Beverly van de ene dag op de andere mee voor een lange vakantie in Florida. Evie leert er de oudere Peter kennen; op wie ze stapelverliefd wordt. Maar Peter blijkt een oude oorlogsmakker van Joe te zijn en Joe is helemaal niet blij om hem te zien. Na een orkaan die over Florida trekt, een verdacht bootongeval en een nietsontziend onderzoek, ontdekt Evie de waarheid achter de leugens en illusies van haar omgeving en maakt ze haar eigen keuzes.
Een prachtig verhaal in de stijl van een film noir: charismatische mannen die veel te verbergen hebben, glamoureuze vrouwen met een fatale aantrekkingskracht en een paradoxale, geladen naoorlogse sfeer vol geheimen en valse uitbundigheid. Door het retro woordgebruik ('she’s a real looker'), de dialogen en de filmische schrijfstijl waan je je als lezer helemaal in het naoorlogse Amerika. Een sterk, stijlvol boek en winnaar van de National Book Award. Vanaf 14 jaar.

3 opmerkingen:

  1. Ik ga het boek vandaag gaan halen in de boekhandel. Het spreekt me enorm aan en ik ga het onmiddellijk beginnen lezen denk ik. Of misschien wacht ik nog even...
    Is het zo een verhaal waar je spijt van hebt als het uit is?
    Bedankt voor de tip.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik had niet echt spijt dat het uit was, niet zoals bijvoorbeeld met de boeken van Libba Bray; maar het is echt ongelooflijk sterk geschreven. Het is alof je alles echt ziet en voelt zoals het in die tijd na de oorlog was (denk ik), echt de sfeer van zo'n zwart-wit films met "femmes fatales", geheimzinnigheid en veel emoties met tragische muziek; de kleren, de manier waarop meisjes, vrouwen en mannen zich gedroegen tegenover elkaar,... Echt sterk!

    BeantwoordenVerwijderen